wansapanataymderwaseylabistori

Hindi ito kwento ng puso ko, pero maaaring kwento ito ng puso mo. (Maaari namang hindi, o maaaring hindi mo aaminin. Okey lang naman din yan.)

Minsan niyaya ka ng isang kaibigan na uminom sa isang maliit na tahanan malapit sa University Hotel (dating PCED) sa UP Diliman. Doon mo siya nakilala. Tinitigan ka niya habang nag-aalok ng isang basong empe lights. Mata sa mata mong sinuklian ang kanyang titig habang inaabot ang basong alok sa iyo. Mayumi ang kanyang tinig.

Minasdan

mo

siya

habang

unti-

unting

nilulunok

ang

laman

ng

baso.

Hindi lamang kaluluwa ng alak ang dahilan sa pag-init ng kaloob-looban ng iyong katawan.

Noong gabing yon, wala kayong pinag-usapan. Pero sa isip mo, marami kayong pinag-usapan.

Nagpasalamat ka at nakuha mo ang kanyang pangalan. Pag-uwi, dali-dali mong in-on ang computer, binuksan ang browser, at pumunta sa Peysbuk. Hinanap ang kanyang pangalan. Lumabas ang resulta, in-add friend mo siya. Labingdalawang oras kang tumambay sa Peysbuk bago mo nakita ang notification na friends na kayo. Dali-dali kang pumunta sa page niya, sinilip ang mga post, sinilip ang mga larawan, dinawnlowd ang mga larawan, nilagay sa folder, nilagyan ng hearts ang folder, ni-flying kiss ang bawat dinawnlowd mong larawan at...

...Isang linggo ang ginugol mo sa pagsusulat at pagrirebisa ng pm na nagtatapat ng iyong dalisay (bagamat may pusok) na pag-ibig sa kanya. Kulang na lang, ipa-workshop mo pa ito sa mga kaibigan mong matitinik umibig este matitinik magsulat bago mo ito ipadala sa kanya.

Ilang

siglo

ng

katahimikan

habang

hinihintay

mo

ang

reply

niya.

Matapos ang ilan pang siglo, sinilip mo ang pm.

Seen-zoned ka.

Seen-zoned...

Seen....

Zoned....

Pasensya na lang.

Pasensya na lang.

Pasensya na lang.

asdfjklqiwieroptujhfrkgnfvmcnxzm,bhuifghrinfkljgioruhiojgkdjk,mg./fhkiohiekl/gtoyiioakf/mdfghptoih9ohajkwe/flrjhirsi.;e/fj

Teka, kapatid.

Bitawan mo nga yang lubid na yan hahahaha!

Halika rito.

Inom na lang tayo.